Autorką omawianej w tym poście metody jest dr Teresa Kramarek, polska ginekolog. Ukończyła medycynę w 1955 roku we Wrocławiu. W pięć lat później zwolniono ją ze szpitala im . Naugebauera oraz Przychodni we Wrocławiu z powodu odmowy wykonywania zabiegów aborcji. Jej decyzja wynikająca z szacunku do świętości życia ludzkiego pociągnęła za sobą dalsze konsekwencje w postaci wstrzymania możliwości specjalizacji w położnictwie i ginekologii. Nie chciała przyjąć posady lekarza ogólnego, dlatego długo pozostawała bezrobotna. Później pozwolono jej na pracę cytologa oraz ginekologa dla dziewcząt.
Dr Kramarek poświęciła całe życie na opracowywanie i precyzowanie metody objawowo-termicznej. W tym celu interpretowała miliony kart z zapisanymi cyklami, chcąc osiągnąć maksimum pewności, co do przekazywanych informacji. Jej celem było nie tylko pogłębienie wiedzy o ludzkiej płodności, ale również to, żeby małżeństwa żyły w stanie łaski uświęcającej. Aby rozpoznawanie owej płodności było pewniejsze i łatwiejsze, korzysta się w niej również z elementów opisanych wcześniej w metodach jednowskaźnikowych: obserwacji śluzu szyjkowego, objawów jajeczkowania, przebiegu PTC, jak również samobadania szyjki macicy i długości najkrótszej fazy niższej temperatury i długości najkrótszego cyklu.
CZAS NIEPŁODNOŚCI PRZED OWULACJĄ
Okres niepłodności przed jajeczkowaniem rozpoczyna się wraz z pierwszym dniem cyklu miesięcznego, a więc w pierwszym dniu krwawienia miesięcznego i kończy przed okresem płodności. Jajnik wówczas "nie pracuje", zaś wydzielanie estrogenów jest niskie. Szyjka macicy jest twarda, nisko położona, a kobieta może zaobserwować lepki, gęsty śluz w przedsionku pochwy. Następuje odnowienie śluzówki jamy macicy.
Okres ten określa się dzięki obliczeniom i obserwacjom przebiegów cyklów (danego i poprzednich). Konieczna jest wiedza o długości najkrótszego cyklu i najkrótszej fazy temperatury niższej z sześciu do dwunastu ostatnich cykli. Należy również monitorować symptomy okresów niepłodności i płodności: wydzielinę (zmieniającą się lub niezmieniającą się), suchość, śluz szyjkowy.
Wyliczenia to:
# według Ogino: najkrótszy cykl - 19 dni (16 dni, czyli ostatni dzień przed miesiączką, kiedy ma miejsce jajeczkowanie + 3 dni, kiedy plemniki są żywotne);
# zmodyfikowana reguła Doringa: najkrótsza faza niższej temperatury - 6 dni. Kiedy w efekcie odejmowania otrzymujemy różne cyfry, wówczas długość tego okresu determinuje mniejsza z nich.
Przykładowo:
najkrótszy cykl to 27 dnia, zaś najkrótsza faza niższej temperatury to 13 dni. Zatem: 27 - 19 = 8, a 13 - 6 = 7
Jeśliby w tych dniach nie było suchości, zaszłyby zmiany w niezmiennej wydzielinie albo śluz szyjkowy, wówczas należy uważać, że wcześniej niż zakładano, rozpoczął się okres płodny.
OKRESU PŁODNOŚCI PRZED JAJECZKOWANIEM NIE WYZNACZA SIĘ, GDY:
# kobieta nie śledzi systematycznie symptomów w okresach płodności i niepłodności,
# kobieta nie zna swojego cyklu miesięcznego,
# kobieta nie zapisuje pierwszego dnia miesięczki i nie wyliczała długości ostatnich cykli miesięcznych (6-12).
Do korzyści płynących z takiej metody wyliczania długości okresu niepłodności przedowulacyjnej zalicza się:
# pewność oznaczania końca okresu niepłodności przedowulacyjnej, ponieważ wyliczenia przeprowadza się tak dokładnie, jakby najkrótszy cykl pojawiał się w 99% cykli. De facto, cykl najkrótszy w 12 cyklach występuje tylko raz w ponad 50%
# zachodzi możliwość współżycia przed owulacją (jednak nie częściej niż wieczorem, co drugi dzień, kiedy nie planuje się poczęcia) już od drugiego cyklu, kiedy stwierdzi się dwufazowość i nieprzedłużoną długość pojedynczego cyklu obserwowanego, jak również nieprzedłużanej fazy temperatur wyższych odnośnie długości cyklu.
# wyliczenia mogą posłużyć jako nauka obserwacji symptomów początku okresu płodności
CZAS PŁODNY
Okresem tym nazywamy sumę dni, podczas których możliwe jest poczęcie dziecka w chwili współżycia. Okres ten rozpoczyna się w dniu następującym po okresie niepłodności przedowulacyjnej. Zarówno początek, jak i koniec czasu płodnego warunkują inne parametry. Rozpoczęcie jest uzależnione od wystąpienia szczególnego, estrogennego śluzu szyjkowego w szyjce macicy. Śluz ten pozwala plemnikom przejść przez kanał szyjki macicy jeszcze przed jajeczkowaniem. Zakończenie okresu płodnego jest związany z czasem obumierania komórki jajowej po owulacji - również po uwolnieniu drugiej, co może mieć miejsce w kilkanaście godzin po pierwszej i zatrzymaniem dojrzewania kolejnych pęcherzyków. "Informację" o tym można uzyskać za pomocą skoku i utrzymywania się wyższej temperatury, spowodowanej wydzielanym przez ciałko żółte progesteronem. Faktyczna długość "dni płodnych" jest uzależniona od żywotności plemników (ok. 3 dni w drogach rodnych) i komórki jajowej (ok. 10 h). Można to określić jako 4 dni. Zatem, koniec ten może być określony w każdym cyklu na bieżąco: następuje on w trzecim kolejnym dniu temperatury wyższej po szczycie objawu śluzu oraz po sześciu ostatnich dniach temperatury niższej.
CZAS NIEPŁODNOŚCI PO OWULACJI
Niepłodność poowulacyjna ma miejsce czwartego dnia wyższej fazy temperatur i przynajmniej trzy dni po szczycie objawu śluzu. Jego czas trwania liczy się do wystąpienia miesiączki, czyli od 10 do 14 dni, czasami 16. Jest to faza stała dla danej kobiety. Zarówno zahamowanie wydzielania śluzu szyjkowego, jak i skok i utrzymanie wyższego poziomu temperatury są dowodem na czynności ciałka żółtego i przebyte jajeczkowanie. Od tego momentu nie zachodzi już proces dojrzewania nowych pęcherzyków, a zatem nie może mieć miejsca ponowna owulacja. Lepki i gęsty śluz szczelnie zamyka szyjkę macicy i nie pozwala plemnikom wędrować, co definitywnie uniemożliwia poczęcie się dziecka.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz