W przypadku termicznej metody określania płodności konieczne jest codzienne wykonywanie przez kobietę pomiarów temperatury ciała (tzw. PTC - podstawowa temperatura ciała) i rejestrowaniu wyniku. Dzięki temu możliwe jest stworzenie wykresu, w oparciu o który można wnioskować o okresach płodnych, niepłodnych oraz owulacji.
Wykres cechuje się określonymi zmianami temperatur. Pierwsze dni po miesiączce są niskie, aby później ulec gwałtownemu wzrostowi i etapowi utrzymania (co najmniej trzy doby). Sześć dób przed i trzy doby po skoku temperatury uważa się za dni płodne, podczas gdy pozostałe to dni niepłodne.
Metodę tę określa się również mianem metody jednowskaźnikowej, przy której stosuje się pomiary PTC.
Istnieje kilka istotnych warunków, jakie należy spełnić, aby PTC była pomocna w określaniu poszczególnych faz cyklu:
# przynajmniej 3-godzinny sen,
# pomiar dokonywany tuż po przebudzeniu,
# pomiar dokonywany codziennie,
# pomiar dokonywany o tej samej porze (wahanie nie powinno przekroczyć 1h),
# pomiar dokonywany w tym samym miejscu (jama ustna - pod językiem, pochwa, odbyt), aby termometr był otoczony zewsząd błoną śluzową,
# pomiar dokonywany termometrem rtęciowym powinien być "trzymany": 5 minut w pochwie/odbycie, 8 minut pod językiem.
Rys. Cykl miesięczny kobiety - wykres temperatur
Legenda:
czerwona linia - menstruacja
zielona linia - okres płodny (6+3)
fioletowa strzałka - okres niepłodności względnej (przedowulacyjnej)
niebieska strzałka - okres niepłodności bezwzględnej (poowulacyjnej)
źródło: opracowanie własne
Dobrym rozwiązaniem jest zakupienie specjalnego termometru owulacyjnego, ale równie dobrze sprawdzi się zwykły termometr rtęciowy albo elektroniczny. Ważne, żeby był to zawsze ten sam termometr, przeznaczony tylko do tego typu obserwacji.
Wyniki należy zapisać na karcie obserwacji, zaś każdy cykl powinien być zapisywany na oddzielnych kartach. Zazwyczaj pomija się pierwsze cztery dni cyklu w pomiarach (czas menstruacji). Karta musi być również uzupełniona w takie wydarzenia, mogące zakłócić pomiar, jak:
# wypity poprzedniego wieczoru alkohol,
# zastosowane leki,
# zmiana termometru,
# zmiana godziny pomiaru,
# zmiana miejsca pomiaru,
# choroba infekcyjna (z bólem mięśniowym, katarem, kaszlem, bólem gardła),
# stres.
Ścisła metoda termiczna wykorzystuje jedynie pomiary PTC i umożliwia wyłącznie określenie okresu niepłodności bezwzględnej (poowulacyjnej). Nie ma przy tym znaczenia, jakiej długości są cykle. Jego początek ma miejsce 4. dnia istotnie zwyżkującej temperatury PTC, czyli wyższej o przynajmniej 0.2'C w ciągu kolejnych dni. W przypadku niewyraźnego skoku temperatury, koniec okresu płodnego jest określany przy pomocą tzw. linii granicznej, czyli linii, którą nanosi się przez najniższe punkty określonej temperatury fazy wyższej, pomijając punkty przejścia z temperatury niższej na wyższą oraz przedmiesiączkowego spadku. Następne trzy dni wyższych temperatur, które definitywnie kończą okres płodny, znajdują się powyżej albo na linii granicznej cyklu poprzedniego. Okres niepłodny trwa aż do kolejnej menstruacji.
W przypadku termicznej metody rozszerzonej, rozpoznaje się niepłodność bezwzględną według powyższych wskazań w połączeniu z określeniem niepłodności względnej (przedowulacyjnej) w oparciu o wiedzę z przynajmniej 6 poprzednich cykli. Jest to obserwacja wykorzystywana również w metodach objawowo-termicznych (przy jednoczesnym obserwowaniu śluzu), co czyni je znacznie skuteczniejsze.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz