Historia "powstania" metody Billingsów jest banalna, ale jednocześnie dość niezwykła, ponieważ wywiodła się z prostej obserwacji, a jej finał to sporo badań i analiz. Początków tej metody należy szukać w latach 50-tych ubiegłego wieku, kiedy to J. Billings, australijski lekarz zauważył, iż w fazie owulacyjnej cyklu miesiączkowego znacznie zmienia się śluz produkowany przez szyjkę macicy. Na tej postawie, postawił on wniosek, iż umożliwiłoby to kobietom określenie, kiedy występuje u nich okres płodny.
Odkrycie lekarza zostały potwierdzone za pomocą analiz hormonów jajnikowych, jakie są wydzielane w owulacyjnej fazie cyklu. Analiz tych dokonał australijski endokrynolog A. Brown. Kolejne badania laboratoryjne i kliniczne dowiodły, iż prawidłowa obserwacja śluzu szyjkowego umożliwia precyzyjne określenie, kiedy przypada początek i koniec okresu płodnego. Swoją cegiełkę do udoskonalenia tej metody dołożyła również E. Billings, żona J. Billingsa, która od połowy lat 60-tych zajmowała się edukowaniem przyszłych instruktorów. Metoda ta jest powszechnie znana i akceptowana przez przedstawicieli różnych religii i kultur - nadaje się zarówno dla tych małżeństw, które planują poczęcie, jak i dla tych, które chcą je odłożyć w czasie. Gdy stosuje się ją zgodnie z zasadami, wówczas jej skuteczność wynosi 98-99% (wg wskaźnika Pearla).
Sednem Metody Billingsów jest samoobserwacja, która umożliwia kobiecie wnioskowanie o okresie niepłodności po krwawieniu miesięcznym, początku i końcu okresu płodności oraz o początku i końcu okresu niepłodności po owulacji.
Obserwacje prowadzone są przez cały dzień (albo noc, jeśli kobieta pracuje w nocy), zaś wszelkie spostrzeżenia mają być zapisane na karcie cyklu. Podczas obserwacji, kobieta zwraca uwagę na:
#odczucia śluzu u wejścia do pochwy,
# charakter śluzu (gęstość i wygląd),
Ważne jest, aby śluz pochodził jedynie z wejścia do pochwy (nie z wewnątrz, ponieważ śluz pochwowy występuje zawsze), jak również żeby kobieta unikała stosowania tamponów, zbyt obcisłej bielizny i płukań pochwy, ponieważ może to utrudnić albo wręcz uniemożliwić obserwacje.
Stwierdzenie niepłodności w okresie przed owulacją opiera się na określeniu podstawowego modelu niepłodności. Stosuje się dwa model niepłodności przedowulacyjnej:
# brak śluzu w przedsionku pochwy po zakończeniu krwawienia miesiączkowego = suchość
# zawsze taki sam śluz w przedsionku pochwy po zakończeniu krwawienia miesiączkowego = brak suchości, ale bez cech śluzu płodnego
Aby określić podstawowy model niepłodności, należy rozpocząć obserwację tuż po zakończeniu krwawienia miesięcznego, ale zanim pojawią się zmiany śluzu symptomatyczne dla zbliżającej się owulacji. W tych dniach wskazane jest powstrzymywanie się od współżycia, ponieważ męskie nasienie pozostałe po stosunku seksualnym może wpływać na obraz śluzu, jaki się pojawi.
Pod wpływem rosnącego poziomu estrogenów, śluz, jaki wytwarzają gruczoły szyjki macicy, jest na początku lepki, mętny, kłaczkowaty, ale daje poczucie wilgoci. Jest to ten rodzaj śluzu, w którym plemniki mogą przetrwać.
W dalszej kolejności śluz zmienia się. Jest go więcej, staje się rozciągliwy, przejrzysty, śliski, przypomina surowe białko kurzego jajka. Niekiedy pojawiają się w nim pasemka krwi. Jest to ten rodzaj śluzu, który daje oczywiste uczucie śliskości i naoliwienia w przedsionku pochwy. Ten rodzaj śluzu pozwala plemnikom wędrować do jajowodów. Najdokładniejszym zwiastunem owulacji jest to, że śliskość śluzu utrzymuje się, zaś ostatni dzień takiego rodzaju wydzieliny określa się jako dzień szczytu (albo szczyt objawu). Owulacja ma zazwyczaj miejsce w szczycie objawu (względnie następnego dnia), bardzo rzadko w kolejnej dobie. Co ważne, dzień szczytu jest oznaczany retrospektywnie, czyli w dniu kiedy śluz zanika albo staje się mętny i gęsty.
Metoda Owulacji Billingsów
źródło: http://www.antykoncepcja.com.pl/naturalne4.htm
Metoda Owulacji Billingsów zakłada, że początek okresu płodności ma miejsce w chwili pojawienia się dowolnego śluzu po dniach suchych (względnie zmiany odczucia pochwowego z "sucho" na "już niesucho". W sytuacji, gdy po krwawieniu miesiączkowym, kobieta zauważa niezmieniający się śluz, wówczas wszelka zmiana w ilości, jakości czy odczuciu to początek okresu płodności.
Okres płodny kończy się trzeciego dnia po "dniu szczytu", gdyż zdolność jaja do poczęcia to ok. 24 godzin. Czwarty dzień to początek okresu niepłodności poowulacyjnej, którego koniec ma miejsce pierwszego dnia krwawienia miesięcznego. Zazwyczaj są to dni "suche" albo dni ze śluzem niepłodnym.
U kobiet, które mają krótkie cykle (mniej niż 28 dni), zazwyczaj nie zauważa się czasu niepłodności przedowulacyjnej, zaś dni płodne rozpoczynają się wraz z początkiem cyklu (czyli w pierwszym dniu krwawienia miesiączkowego), ponieważ śluz płodny pojawia się u nich albo zaraz po zakończeniu krwawienia albo jeszcze w trakcie jego trwania.
W przypadku cykli poporodowych, długich (od 35 do 37 dni) albo zdiagnozowanych jako nieprawidłowe, gdy w jednym albo kilku dniach występuje śluz płodny, lecz niemożliwe jest wyznaczenie szczytu objawu, wszystkie te dni wraz z trzema kolejnymi uważa się za dni płodne.
Dzięki Metodzie Owulacji Billingsów możliwe jest zarówno poczęcie, jak i odłożenie go w czasie:
# przy pragnieniu poczęcia, współżycie zalecane jest podczas dni z rozciągliwym i przeźroczystym śluzem, kiedy kobieta ma odczucie naoliwienia i mokrości u przedsionka pochwy,
# przy potrzebie odłożenia poczęcia, współżycie zalecane jest w dniach poza dniami z krwawieniem miesiączkowym, co drugi dzień wieczorem w okresie niepłodności przedowulacyjnej (jest to konieczne, żeby można było precyzyjnie określić dzień pojawienia się śluzu).
Metoda Owulacji Billingsów ma wiele walorów - przede wszystkim nie ingeruje w naturalny rytm organizmu kobiecego, poza tym może być praktykowana po porodzie, przy nieregularności cykli, jak również w okresie odkładania poczęcia. Nie ponosi się żadnych kosztów z tytułu jej stosowania, zaś sama w sobie może być źródłem bogatej wiedzy dla kobiety o jej własnym ciele.
Metodę Owulacji Billingsów poleca się tym małżonkom, dla których płodność jest Bożym darem, zaś konieczność zachowania seksualnej wstrzemięźliwości stanowi wyraz dojrzałości i miłości wzajemnej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz